Ҳаёт зарбаси
Ҳаётнинг тўсатдан келадиган зарбалари олдида ширин турмуши парокандаликка учраб, яқинларини йўқотиши оқибатида тушкунликка тушиб ўзига кела олмаган, йўлидан адашган аёлларимиз қанча. Айниқса, бу йўқотиш тоғдек суянч ва таянч бўлган умр йўлдош бўлса. Ҳеч кимнинг бошига тушмасин. Ҳар жиҳатдан бекаму кўст яшаб, ҳаётнинг фақат қувончли, ёрқин тарафларини кўриб юрган одамга ҳам маънавий, ҳам руҳий зарба бўлиши табиий ҳол.
Ёруғ кунларга умид…
Кўзлари қисиқ, сочлари калта бўлсада бу Шоирага ярашиқли эди. Илмни ўзига ҳамроҳ билиб, ҳамиша изланишда, ўрганишда юрарди. Шу аснода ўсди, улғайди, ақлига ақл, ҳуснига ҳам ҳусн қўшилиб борди. Ҳар бир ишда ҳис-туйғуга эмас, аксинча ақлга таяниб иш кўрди. Олий ўқув юртида инглиз филологиясида таҳсил олиб юрган кезларида ортиқча ҳою-ҳавас, ясан-тусанга эмас илм олишга интилар, келажакка режалар тузар эди. Ўз касбининг етук мутахассиси бўлишни орзу қилар эди.
Илмли ва салоҳиятли кадр олий ўқув юрти профессор-ўқитувчилари эътиборидан четда қолмади. Уни ишга олиб қолишди. Ёшгина ўқитувчи барчанинг тилида эди. Унинг тенгдошлари турмуш қуриш, яхши жойларга келин бўлиш ташвиши билан юрган вақтда ҳам илмга ошно бўлди. Ўтирган қиз ўрнини топар, деганларидек ўзи каби ўқиган яхши йигит билан турмуш қурди. Турмуш ўртоғининг иши яхши бўлгани учун Шоира фақатгина уй-юмушлари билан банд бўлди. Бу орада бир ўғил икки қизни дунёга келтирди. Ҳаммаси рисоладагидек бўлиб, аёл учун ҳаётда нима эҳтиёж керак бўлса, эришишни орзу қиладиган нарса бўлса барчаси мужассам эди.
Бироқ тўсатдан ҳам турмуш ўртоғи, ҳам ўзи учун ёпишган дард унинг ҳаётдаги суянчини ёруғ оламдан олиб кетди. Оқибатда ҳар бир инсон каби Шоира ҳам тушкунликка тушиб, дунё кўзига қоронғу бўлиб қолди.
— Турмуш ўртоғим вафот этган бўлса-да, доимо унинг табассум ила боқиб турган сиймоси кўз олдимда гавдаланаверади. Баъзан унинг кулишлари, ҳазилкашлиги, зукколиги, сўзамоллиги, иқтидорини ўғлимда кўрсам, чаққонлиги меҳнаткашлиги, ишга сидқидилдан ёндашувини қизларимда кўраман. Уни кеч топдим-у эрта йўқотдим, аммо бир асрга татигулик мазмунли ҳаёт кечирдик, ҳар кунимиз байрам эди гўё. У кетгач кимнинг ким эканлигини билдим, унгача дўст ким-у, душман ким ажрата олмаган эдим. Бошимизга тушган бу савдо ўлганлардан эмас, аксинча айрим тирик одамлардан эҳтиёт бўлиш лозимлигини тушунтириб қўйди. Ёшлигимдан қувноқ, шўх шодон характерга эга бўлсам ҳам бу йўқотиш мендан мана шу хислатларни тортиб олди.
Турмуш ўртоғинг ўрнини туғишганинг ҳам боса олмас экан. У ўзини давлат ишлари учун фидо қилган раҳбарлардан бири эди. Йилма-йил мансаби ошиб пойтахтга — ишлашга кетди. Аммо ҳар лаҳза ҳолимиздан хабардор бўлиб турар эди. Кўпроқ техника жиҳозларига қизиққани учун уйдаги ҳамма техник воситаларни тез-тез алмаштириб, замон билан ҳамнафас яшашга интилар, бизни ҳам шунга чорлар эди. Шу сабабми ўғлим дастурчиликка қизиқади назаримда. Салоҳиятли кадрдан айрилган жамоа аҳли ҳам унинг қабри зиёратига тез-тез келиб, биздан хабар олиб туришади. Демак, ўзимни қўлга олишим, фарзандлар келажаги учун ҳам яшашим лозимлигини тушуниб етдим. Бунда яқинларимнинг, мактаб жамоасининг, дўстларимнинг хизматлари катта. Улар менга ҳамиша елкадош, ғамхўр ва маслакдош бўлиб, “Ойнинг ўн беши қоронғу бўлса, ўн беши ёруғ” бўлишига қайта умид уйғотди.
Элга хизмат
Ўйлаб қараса олий маълумотли инглиз тили ўқитувчиси. Ўқитувчилик соҳасида ҳам бир неча йил фаолият олиб борган. Қолаверса, бугун юртимизда хорижий тилни ўргатишга ҳам, ўрганишга ҳам шахсан Юртбошимиз Шавкат Мирзиёевнинг ўзи кенг имкониятлар яратиб берган бўлса. Шу аснода уйига яқин бўлган умумий ўрта таълим мактабига ишга кирди. Ўқитувчилик ўз устида тинимсиз ишлашни, тинимсиз изланишни, ўзини қийнашни, лозим бўлса ижтимоий муҳитдан бир қадам олдинда бўлишни талаб этади. Шундагина ўқувчилар сени қабул қилади, улар хоҳлаган билимни бера оласан. Ўзингни ҳам жамоа олдида ҳурматинг ошади. Шу каби тамойилларга амал қилишга ҳаракат қилди. Қисқа муддатда олий тоифали ўқитувчи бўлди. Эл-улусга қўшилди. Жамоа олдида ҳам эътиборга тушди. Ҳурмати ошди. Ўқувчиларни нафақат мактабда, бўш вақтларида уйида ҳам инглиз тилини ўргатиб келмоқда. Юртбошимизнинг “нажот таълимда, нажот тарбияда, нажот билимда” деган ғоясини ҳаётининг шиорига айлантириб, уни ёш авлодга ҳам сингдиришга ҳаракат қилиб келмоқда.
Фарзандлар иқболи учун
— Менинг бу иккинчи ҳаётим десам адашмаган бўламан. Буни фарзандларим учун уларнинг ёрқин келажаги учун бағишлашим шарт. Улар учун ҳам ота, ҳам онаман. Аввалгидай олиб келинган нарсаларни сарфлаш билан эмас, аксинча сарфланадиган нарсаларни ўзим топиб, шунга яраша сарфлайман. Фарзандларимга отаси томонидан ўргатиладиган нарсаларни ҳам ўргатишга мажбурман. Фарзандларимни жамият ҳаётига муносиб инсонлар бўлиб қўшишга кўмаклашиш асосий мақсадим. Уларнинг ўксимаслиги учун қўлимдан келган барча ишни амалга оширишга ҳаракат қиляпман.
Ушбу фикрлардан аёлнинг ақл орқали мушоҳада қилаётганлигини англаш қийин эмас. Агарда ушбу ўринда ҳис-туйғу устунлик қиладиган бўлса, фикрлар ҳам бошқача бўлар эди, назаримда. “Эшик кўрган эмас, бешик кўрган” сифатида турмуш қуриш учун “оғиз” солганларида турмушга чиқиб кетган бўлармиди.
Бугун орамизда турмуш ўртоғи бўла туриб ҳам эгри йўлга кириб кетган аёллар борлиги ачинарли. Миллатнинг бугуни ва эртаси, фарзандлар бахту иқболи оналаримизнинг ақлига, фаросатига чамбарчас боғлиқ. Шу сабабдан агар “ўғил фарзандни ўқитсанг битта инсонни, қиз фарзандни ўқитсанг бутун оилани ўқитибсан”, — каби пурҳикматлар бежиз шаклланмаган.
Албатта, турмушнинг “мушт”ига, унинг тўсатдан келадиган “зарба”ларига дош бера оладиган инсонларгина бор имкониятлардан унумли фойдаланиш орқали бировга қарам бўлмасдан ҳаётда ўз ўрнини топадилар. Келажак авлод учун сабр, бардош, матонат, жасорат, маърифат намуналарини кўрсатиб кетадилар. Шундай инсонлар билан замондош бўлганингдан фахр туйғусини туюб, ҳаётга иштиёқинг янада ортиб, элга хизмат қилишни саодат билиб яшагинг келади.
Баҳром БОЙМУРОДОВ оққа кўчирди.
Янгиликларни дўстларингизга улашинг
